Tüm dünya genelinde yılda 350 ila 460 milyon ton civarında plastik atık çevre ve insan sağlığı açısından büyük bir tehdit oluşturuyor. Bilim insanları bu büyük tehdit karşısında çözüm arayışlarını sürdürüyor. 

Lozan Federal Teknoloji Enstitüsü (EPFL) ve Wageningen Üniversitesi'nden bir ekip, okyanuslardaki plastik kirliliği ile mücadelede yapay zekadan faydalanmak üzere bir çalışma başlattı. Bilim insanları çalışma kapsamında, uydu görüntülerini analiz eden bir yapay zeka modeli geliştirdi.

Geliştirilen yapay zeka modeli, Avrupa Uzay Ajansı'nın Sentinel-2 uydusundan alınan görüntülerinden, inovatif analizlerle plastik enkazlarını tespit etmek üzere eğitildi. Araştırmacılara göre, geliştirilen bu yapay zeka modeli, denizlerdeki plastik atıkları tespit etmek için önceden kullanılan yöntemlere nazaran daha yüksek doğruluk sağlıyor.

Araştırmacılar, karmaşık eğitimlerden geçirilen bu yapayz eka modelinin bulutlu hava koşullarında veya atmosferik sis gibi zorlu şartlarda bile etkili bir şekilde çalıştığını ifade ediyor. Yapay zekaya yüklenen bu yetenekler, özellikle denizlerdeki ve okyanuslardaki plastik kirliliğinin tespiti konusunda umut verici bir durum yarattı.

Bilim insanları bu teknolojinin, özellikle doğal afetler sonrası ortaya çıkan plastik enkazlar konusunda çok önemli bir rol oynayabileceğini, doğal felaketler sonrası denizlere ve okyanuslara taşınan büyük miktarda plastik atığın tespitinde kullanılabileceğini ifade ediyor.

Yapay zeka modelinin eğitiminde sadece uydu görüntüleri değil, yörüngeye yerleştirme maliyeti daha düşük olduğu için uzayda çok sayıda bulunan küp uydulardan elde edilen PlanetScope görüntüleri de kullanıldı. Böylece haftalık Sentinel-2 uydusunun verilerine ek olarak günlük PlanetScope görüntüleri de analiz edilebiliyor ve plastik atıkların sürekli ve günlük izlenmesi sağlanabiliyor.

Araştırmalara göre, dünyadaki mevcut plastik kullanımı bu şekilde devam ederse küresel plastik atıkların 2060 yılına kadar yılda 1,23 milyar metrik tona ulaşabileceği tahmin ediliyor. Plastik endüstrisinin küresel sera gazı emisyonlarına önemli ölçüde katkıda bulunduğunu göz önüne seren bu duruma karşı bilim insanları sistematik değişim olması gerektiğini vurguluyor.